"Maak-millennials" mauwen niet
Jahoor, het ging er uiteraard weer over. Ook op het communicatiecongres in Berlijn van afgelopen week was het weer raak: de millennials. Dat ze zo graag impact willen maken, maar dat dat ze dan weer zo slecht lukt, dat millennials zo graag iets willen voorstellen, zo graag "bijzonder willen zijn om wie ze zijn….” (pfffff….). Dat ze in hun werk het dagelijks applaus van hun moeder zo missen. En dat ze zo weinig geduld hebben en zo weinig volharding tonen.
In een zaal met ruim 600 toehoorders zat er in ieder geval één aardig millennial-moe te worden: wat een generatie-generalisatie, wat een alles-over-een-kam gezwam. Want, zo zat ik me als wegdenkende congresdeelnemer af te vragen, wie horen daar dan eigenlijk bij? Bij al die gelukzoekende jongeren? Wie van de generatie Z zit er dan met al die zins- en zijnsvragen?
In elk geval niet al die MBO-ers en VMBO-ers-ers die ik de laatste jaren aan het werk heb mogen zien. Niet al die jongens en al die meiden, soms zelfs jonger nog dan de millennials, die zichtwerk uit hun handen laten komen. Niet al die elektriciens, stukadoors, schoonheidsspecialisten, lassers, timmermannen, kappers en koks. Die kunnen het echt niet zijn.
Van al die gastjes heb ik nog nooit één onvertogen woord gehoord. Nog nooit ook maar één vakjongere horen mauwen over hoe ze impact zouden moeten maken ofzo. En geloof me, ik heb er echt heel wat gezien, en soms ook gesproken. Sóms gesproken, want maak-millennials praten niet zo veel, die doén vooral.
Bijvoorbeeld tijdens de Vakkanjers Challenge (het regionale wedstrijdprogramma voor technische jongeren) of bij de Worldskills wedstrijden (de internationale beroepswedstrijd voor MBO-ers, binnenkort in Kazan, Rusland). Daar zien hoe jonkies volledig opgaan in hun werk, daar word ik beduidend wijzer van dan van zo’n dure Keynotespeaker op een congres. Omdat ik dan zie hoe het millennial-vraagstuk door youngsters zelf beantwoord wordt: niet door te mauwen, maar door mouwen op te stropen!
Misschien zou dat helpen trouwens, als we het er tijdens congressen en workshops dan toch over moeten hebben. Dat we voortaan onderscheid maken tussen Office-millennials en Maak-millennials.
Klinkt lekker toch, als je op een festival of een verjaardag kunt zeggen: ik ben Maak-millennial. En als je op je Instagram-pagina in plaats van je zoveelste kijk-’s-waar-ik-nu-toch-weer-eens- ben snapshot een heldere foto kunt laat zien van een product wat werkelijk uit je handen is gekomen.
Daarmee zeg je dan volgens mij in 1 woord of beeld dat je niet iets zoekt maar iets voortbrengt. Simpelweg omdat je zichtwerk maakt. Dat je, als de dag voorbij is en je omkijkt, er een muur is gemetseld, een schakelkast is gebouwd of een stuk tuin is aangelegd. En dat je er zin in hebt om daar morgenochtend vroeg weer mee verder te gaan. Dat je daar het applaus van je moeder echt niet bij nodig hebt.
Maak-millennials. Die mauwen niet, die maken!
